คำว่า "ลาดกระบัง"

       เดิมลาดกระบังนั้นมีสภาพพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นที่ราบลุ่มคล้ายแอ่งกระทะประกอบไปด้วย เรือกสวนไร่นากว้างใหญ่ ตลอดทั้งมีคู่คลองมากมายตัดผ่าน ครั้งในอดีตบริเวณแถบนี้เป็นเรือกสวน ไร่นา บ่อปลา นาบัว และที่ไร่หญ้าส่วนประชาชนที่อาศัยอยู่บริเวณนี้ประกอบด้วยชาวพุทธ ชาวมุสลิม ชาวคริสต์ และคนไทยเชื้อชาติสายมอญต่างถ้อยทีถ้อยอาศัยเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กันและอยุ่ร่วมกันอย่าง สันติสุข

      สันนิฐานว่าเดิมท้องที่เขตลาดกระบังนั้น อยุ่ในความปกครองของเมืองนคร เขื่อนขันธ์ (ปัจจุบันเป็นอำเภอพระประแดงจังหวัดสมุทรปราการ) เพราะหลักฐานในเอกสารที่ดินหลายแห่งระบุว่า เดิมที่ดินบริเวณนี้อยู่ในเขตความรับผิดชอบของเทองเขื่อนขันธ์

       พ.ศ. ๒๔๒๑ พระบามสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวมรงโปรดฯ ให้พระยาสุรวงศ์ไวยวัฒน์เป็นแม่กองขุดคลองต่อจากคลองพระโขนงไปเชื่อมต่อกับคลองด่านออกสู่แม่น้ำบางประกง จังหวัดฉะเชิงเทรา เรียกคลองนี้ว่า "คลองประเวศบุรีรมย์" เริ่มต้นขุดตั้งแต่ พ.ศ.๒๔๒๑ แล้วเสร็จในปี พ.ศ.๒๔๒๓ มีความยาวทั้งสิ้น ๑,๑๕๐ เส้น (๔๖กิโลเมตร) นอกจากนั้น ทรงโปรดฯ ให้ขุดคลองแยกออกจากประเวศบุรีรมย์อีก ๔ คลองคือ คลอง๑ , คลอง๒, คลอง๓, และคลอง๔ เพื่ออำนวยความสะดวกแก่ชาวบ้านเพื่อสัญจรไปมาหาสู่กัน

      พ.ศ.๒๔๔๔ อำเภอลาดกระบังเปลื่ยนชื่อเป็นอำเภอแสนแสบย้ายไปขึ้นกับจังหวัดมีนบุรีซึ่งเป็นจังหวัดหนึ่งในมณฑณกรุงเทพ ต่อมาพ.ศ.๒๔๖๘ สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอเจ้าฟ้ากรมหลวงลพบุรีมาเมศวร์ เสนาบดีกระทรวงมหดไทยสมัยนั้นได้ออกตรวจราชการผ่านมายังลาดกระบัง หลังจากสอบถามชาวบ้านบริเวณแถบนี้แล้วทรงเห็นว่าชื่ออำเภอแสนแสบไม่ตรงกับความจริง เพราะคลองแสนแสบอยู่ในเขตอำเภอมีนบุรี จังหวัดมีนบุรีในสมัยนั้น จึงได้เปลื่ยนชื่ออำเภอแสนแสบเป็นอำเภอลาดกระบัง และอยู่ในความปกครองของจังหวัดมีนบุรีเดิม

      พ.ศ.๒๔๗๔ มีพระราชบัญญัติยุบจังหวัดมีนบุรีไปขึ้นกับจังหวัดพระนครอำเภอลาดกระบังจึงกลายเป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดพระนครด้วย ครั้นลุถึงปี พ.ศ.๒๔๘๑ กระทรวงมหาดไทยได้ประกาศลดฐานะจากอำเภอลาดกระบังเป็นกิ่งอำเภอลาดกระบัง

      พ.ศ.๒๕๐๐ จอมพล ป. พิบูลสงครามนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยในสมั้ยนั้น ได้เดินทางมาตรวจราชการที่กิ่งอำเภอลาดกระบังได้สอบถามปัญหาความทุกข์ยากของประชาชนในพื้นที่ไดพบว่าประชาชนไม่ได้รับความสะดวกเรื่องการเดินทางไปติดต่อราชการที่อำเภอมีนบุรี จึงได้ยกฐานะให้เป็นอำเภอลาดกระบังอีกครั้งหนึ่งโดยให้เหตุผลว่ากิ่งอำเภอลาดกระบังมีท้องที่กว้างขว้างอยู่ห่างจากอำเภอมีนบุรีประกอบกับสภาพท้องที่เจริญขึ้นมากและประชากรหนาแน่นกว่าเดิม เพื่อประโยชน์ในการปกครองและอำนวยความสะดวกแก่ประชาชนในกิ่งอำเภอลาดกระบัง จึงเลื่อนฐานะเป็นอำเภออีกครั้งหนึ่ง

      พ.ศ.๒๕๒๑ มีประกาศคณะปฎิวัติรวมจังหวัดพระนครกับจังหวัดธนบุรีเข้าด้วยกันเป็นนครหลวงกรุงเทพธนบุรี และมีฐานะเป็นกรุงเทพมหานครอำเภอลาดกระบังจึงเปลื่ยนแปลงเป็นเขตลาดกระบังกรุงเทพมหานครตั้งแต่นั้นมา

      สำหรับที่ทำการอำเภอลาดกระบัง เดิมตั้งอยู่หมู่ที่ ๕ ตำบลลาดกระบังบริเวณปากคลองสอง ในที่ดินของเจ้าจอมมารดากลิ่น (พระสนมเอกในราชการที่๔) ต่อมา พ.ศ.๒๔๘๗ สมัยนายศุภชัย กาญจนวรรณ์ เป็นปลัดกิ่งอำเภอลาดกระบังได้เห็นว่าสภาพอาคารชำรุดทรุดโทรมมาก นอกจากนั้นสถานที่ตั้งเดิมไม่เป็นศูนย์กลางของผู้มาติดต่อราชการเหมือนอดีต จึงขออนุญาตย้ายที่ทำการอำเภอมาอยู่ในที่ดินให้เช่าของนาย หยิน กิมสูนจันทร์ บนเนื้อที่ ๑,๐๘๘ ตารางวา (ต่อมาทายาทได้อุทิศเนื้อที่ดังกล่าวให้กับกรุงเทพมหานคร)